کپسول آتش نشانی یک وسیله حفاظتی فعال دستی است که معمولاً با یک ماده شیمیایی خشک یا مرطوب پر می شود که برای خاموش کردن یا کنترل آتش سوزی های کوچک اغلب در مواقع اضطراری استفاده می شود. این برای استفاده در آتش های غیرقابل کنترل، مانند آتش سوزی که به سقف رسیده است، کاربر را به خطر می اندازد (یعنی بدون راه فرار، دود، خطر انفجار و غیره) در نظر گرفته نشده است، یا در غیر این صورت به تجهیزات، پرسنل نیاز دارد. به طور معمول، یک کپسول آتش نشانی از یک مخزن فشار استوانه ای دستی تشکیل شده است که حاوی ماده ای است که می تواند برای خاموش کردن آتش تخلیه شود. کپسول های آتش نشانی تولید شده با مخازن تحت فشار غیر استوانه ای نیز وجود دارند اما کمتر رایج هستند.

دو نوع اصلی از کپسول های آتش نشانی وجود دارد: فشار ذخیره شده و کارتریج. در واحدهای فشار ذخیره شده، ماده دفع کننده در همان محفظه ای که خود عامل آتش نشانی است ذخیره می شود. بسته به عامل مورد استفاده، پیشران های مختلفی استفاده می شود. در خاموش کننده های شیمیایی خشک، معمولاً از نیتروژن استفاده می شود. خاموش کننده های آب و کف معمولاً از هوا استفاده می کنند. کپسول های آتش نشانی با فشار ذخیره شده رایج ترین نوع هستند. خاموش کننده های کارتریجی حاوی گاز خروجی در یک کارتریج جداگانه هستند که قبل از تخلیه سوراخ می شود و پیشرانه را در معرض عامل خاموش کننده قرار می دهد. این نوع رایج نیست، عمدتاً در مناطقی مانند تأسیسات صنعتی استفاده می شود، جایی که استفاده بالاتر از حد متوسط را دریافت می کنند. آنها مزیت شارژ سریع و ساده را دارند که به اپراتور اجازه می دهد خاموش کننده را تخلیه کند، آن را شارژ کند و در مدت زمان معقولی به آتش بازگردد. برخلاف انواع فشار ذخیره شده، این خاموش کننده ها از دی اکسید کربن فشرده به جای نیتروژن استفاده می کنند، اگرچه کارتریج های نیتروژن در مدل های با دمای پایین (۶۰- رتبه بندی) استفاده می شود. خاموش کننده های کارتریجی در انواع پودر شیمیایی خشک و پودر خشک در ایالات متحده و انواع آب، مرطوب کننده، فوم، مواد شیمیایی خشک (کلاس های ABC و B.C.) و پودر خشک (کلاس D) در بقیه جهان موجود هستند.

کپسول آتش نشانی چرخدار و تابلو داخل پارکینگ
کپسول های آتش نشانی بیشتر به دو دسته دستی و گاری سواری (که کپسول های چرخدار نیز نامیده می شوند) تقسیم می شوند. خاموش کننده های دستی از ۰٫۵ تا ۱۴ کیلوگرم (۱٫۱ تا ۳۰٫۹ پوند) وزن دارند و از این رو به راحتی با دست قابل حمل هستند. واحدهای سوار بر گاری معمولاً بیش از ۲۳ کیلوگرم (۵۱ پوند) وزن دارند. این مدل های چرخ دار بیشتر در سایت های ساخت و ساز، باند فرودگاه ها، فرودگاه های هلیکوپتر و همچنین اسکله ها و اسکله ها یافت می شوند.